polyeto - Occupy Wall Street, Occupy Ayala - Oktubre 21, 2011

Nilalaman ng polyetong ipinamahagi sa isinagawang pagkilos sa Ayala, Makati, Oktubre 21, 2011.

PAGKAGANID SA TUBO: PAHIRAP SA MASANG PINOY

Nakikiisa kami sa pandaigdigang panawagan laban sa pagkaganid sa tubo at emperyo ng kapitalismo. Itinuturing namin ang "Occupy Wall Street" bilang inspirasyon sa mundong pinaagas ng mga pandaigdigang monopolyong korporasyon.

Doon sa puso ng kaaway - sa pinakamalaking kapitalistang ekonomya ng mundo - sumisigaw, kumikilos ang mga manggagawang Amerikano sa iba't ibang syudad laban sa pinakamalaking agwat ng mayaman at mahirap sa mahabang kasaysayan ng sistemang kapitalismo sa daigdig.

Ang "Occupy Wall Street" ay naghawan ng bagong daan na nagpadaluyong ng protesta sa buong mundo laban sa bulok na sistemang kapitalismo na ugat ng kahirapan ng sangkatauhan. Sa maraming bansa, inokupa ng mga nagpoprotesta ang mga plaza upang ipakita ang kanilang matinding galit sa pagkaganid ng mga korporasyong kapitalista.

Tayong mamamayang Pilipino ay matagal na ring biktima ng pagkaganid sa tubo ng mga kapitalista, kaya nagpoprotesta kami dito sa Philippine stock Exchange na simbolo ng walang hanggang pagkauhaw sa tubo.

Ngunit higit na mahalaga ang nilalaman kaysa porma, lumalahok kami sa pandaigdigang panawagang "Mamamayan muna bago tubo." Kaya, dapat unahin ng gubyerno ang kapakanan ng mamamayan kaysa pagkamal ng tubo ng iilang mayaman na.

Nananawagan kami sa Gubyernong Aquino - sa ngalan ng katarungang panlipunan - na baliktarin ang sumusunod na tunguhin, na pawang salaminan kung paanong ang pagkaganid sa tubo ay nagpapahirap sa mamamayang Pilipino:

1. No to Outsourcing and Contractualization! Humingi ng paumanhin sa publiko ang Pangulo sa pagbabanta niyang kasuhan ang PALEA ng “economic sabotage.” Magdeklara ng polisiya na protektahan ang karapatan sa regular at tiyak na trabaho laban sa abusadong paggamit sa “management prerogative” gaya ng outsourcing at downsizing.

2. No to Oil Deregulation! Repasuhin ang mga polisiya kung paano ibabalik ang pagkontrol sa presyuhan ng langis. Sapat na ang labintatlong taong ebidensya para patunayang kung walang kontrol ang gubyerno, walang depensa ang mamamayan sa napakatakaw na pagkamal ng tubo ng mga kapitalista sa langis.

3. In-city Development! Makatao at sustenableng kondisyon (hindi mataas na presyo para sa mga kapitalista sa real estate) ang dapat na pagsimulan ng anumang usapan at resolusyon sa problema ng maralitang lungsod.

4. No to Privatization! Ang pagbebenta ng gubyerno sa pribado (lokal at dayuhang kapitalista) ng mga batayang serbisyong panlipunan gaya ng kuryente, tubig at kalsada ay nagbunga ng sobrang taas na presyo. Di dapat talikuran ng gubyerno ang tungkulin nito sa mamamayan na maglaan ng sapat na pondo, maalam na tauhan, at episyenteng pangangasiwa para sa serbisyong panlipunan. Itigil ang pribatisasyon; huwag pagkaitan ang mamamayan ng serbisyong panlipunan.

5. No to Liberalization! Di dapat iasa ang ekonomikong pag-unlad sa dayuhang puhunan gaya ng dayuhang monopolyo kapital at produkto ng mga dayuhan. Paunlarin ang ekonomya sa pamamagitan ng industriyalisasyon at modernisasyon ng agrikultura.

6. Climate Justice Now! Ang pagkaganid sa tubo ng kapitalismo ay di lamang nagkakait ng trabaho at sapat na kita sa mamamayan kundi banta o panganib rin ito sa ating kinabukasan. Ang mundo ay para sa lahat. Itaguyod ang sustenable at planadong paggamit ng likas-yaman.

SANLAKAS

Bukluran ng Manggagawang Pilipino (BMP)

Pagkakaisa ng Manggagawa sa Transportasyon (PMT)

Kongreso ng Pagkakaisa ng Maralitang Lungsod (KPML)

Aniban ng Manggagawa sa Agrikultura (AMA)

Partido Lakas ng Masa (PLM)

Kalayaan!

Makabayan Pilipinas

SM-ZOTO

Unified Press Statement - Occupy Ayala mob

UNIFIED PRESS STATEMENT

October 21, 2011

SANLAKAS

Bukluran ng Manggagawang Pilipino (BMP)

Pagkakaisa ng Manggagawa sa Transportasyon (PMT)

Kongreso ng Pagkakaisa ng Maralitang Lungsod (KPML)

Samahan ng mga Mamamayan-Zone One Tondo Organization (SM-ZOTO)

Aniban ng Manggagawa sa Agrikultura (AMA)

Partido Lakas ng Masa (PLM)

KALAYAAN

Makabayan-Pilipinas

Corporate Greed: Wrecking havoc on the Filipino People

Our organizations join the worldwide call against “corporate greed” and the empire of capitalism. We look up to “Occupy Wall Street” (OWS) as a beacon to a world bled dry by global monopoly corporations.

Right at the very heart of the enemy – at the biggest capitalist economy – American workers have spontaneously begun to speak out against the widest rich-poor divide in the history of capitalism; not with their voices but with their feet by occupying selected choke points in several key cities in the US.

OWS is a trailblazer that set a wave of anti-capitalist protests around the world. In various countries, protesters have occupied public spaces to express their sentiment against corporate greed.

Because we are inspired by the resurgence in America, we are staging a protest here at the Philippine Stock Exchange - right before the institution which symbolizes capital’s naked and insatiable drive for profit.

But more important than the form is the substance, we are joining the global call for “People before Profit”. Indeed, government must heed the primacy of people’s welfare over the right to profit by the elite few.

We are calling on the Aquino administration – in the name of social justice – to reverse the following trends, which are all manifestations of how corporate greed is wrecking havoc on the Filipino people:

a) No to Outsourcing! The President must issue a public apology for threatening to sue PALEA with “economic sabotage”. Declare a policy of protecting the right to regular and secure jobs against abusive practices of management prerogative such as outsourcing and downsizing.

b) No to Oil Deregulation! Review policies on how to revert back to a regulated oil market. Thirteen years of deregulation is enough evidence to prove that without state intervention, the public would be defenseless against shameless profiteering by the oil oligarchs.

c) In-city Development! Humane and sustainable conditions (not higher land values for real estate moguls) should be the starting point of any resolution to the urban poor question.

d) No to Privatization! The sale of basic public social services (i.e., electricity, water, roads) to the private sector (local and foreign) has resulted in exorbitant prices. Government should not turn its back on its role to provide its people social goods and services. End privatization schemes; do not deny the people of social services.

e) No to Liberalization! Economic development should not be dependent on foreign investment (i.e., foreign monopoly capital) much less foreign products. Develop the national economy through industrialization and modernization of agriculture.

f) Climate Justice Now! Capitalism’s greed does not only deny jobs and income to the people but also threatens our future. The world is for everyone. Uphold sustainable and planned utilization of natural resources.

P-Noy at Korte Suprema, Nasa Bulsa ni Lucio Tan

P-NOY AT KORTE SUPREMA, NASA BULSA NI LUCIO TAN

Si Lucio Tan ay ikalawa sa pinakamayaman sa bansa. Nagkakahalaga ng 2.1 bilyong dolyar ang kanyang pag-aari. Siya ang El Kapitan ng iba't ibang mga kumpanya - kasama ang Fortune Tobacco, Asia Brewery, Allied Bank, Philippine Airlines, atbp.

Sa ngayon, humaharap si Lucio Tan sa dalawang kasong hinain ng kanyang mga manggagawa. Sa mga kasong ito, agad na kumampi sa kanya ang Malakanyang at ang Korte Suprema.

Ang unang kaso ay mula sa 2,600 empleyado ng Philippine Airlines, na tinanggal sa kompanya dahil ayaw nilang maging kontraktwal sa ilalim ng mga service provider. Tinututulan nila ang outsourcing - isang iskemang iligal at sumisikil sa karapatang security of tenure.

Kasalukuyang nasa Court of Appeals ang kaso. Pero bago ito humantong sa Korte, si Lucio ay pinaboran ng DOLE at ng Malakanyang.

Mismong si P-Noy ay nagdeklarang kakasuhan daw ng mga abogado ng Palasyo ang mga manggagawa. Economic sabotage daw ang nangyaring pagkakansela ng mga flight ng PAL. Pero ano ba ang ginawa ng unyon (PALEA)? Sila ay nagprotesta sa pagkakatanggal sa trabaho. Bakit nakansela ang mga flight? Dahil sa ginawang pagtatanggal ng PAL management! Sino ngayon ang nananabotahe?

Ang ikalawang kaso ay ukol sa retrenchment ng 1,400 myembro ng Flight Attendants and Stewards Association of the Philippines (FASAP). Nanalo na ang mga manggagawa sa kasong ito. Umabot na sa ikalawang dibisyon ng Korte suprema - matapos ang 13 taon na mahabang proseso ng talo't panalo - ng apela at kontra-apela mula pa sa "mababang korte" (National labor Relations Commission o NLRC).

Sa desisyon ng 2nd division ng Korte, umabot na sa ikatlong Motion for Reconsideration. Kahit pa noong desisyunan ang kaso - pabor sa FASAP - sinabi nitong ang desisyon ay "final and executory". Pinal na at hindi na papakinggan pa ang anumang apela dito.

Pero sa isang iglap, kahit tatlong beses nang paboran ng Korte, muling nabuksan ang kaso matapos lamang silang sulatan ng abogado ng PAL (si Estelito Mendoza ng counsel ni Erap sa impeachment case). Kaya ngayon, nakabinbin muli ang kaso sa buong mahistrado (Supreme Court en banc).

Bakit ganito kalakas si Lucio Tan sa Korte Suprema? Hindi ba't ang hustisya ay may piring sa mata upang hindi siya "masilaw sa yaman" ng nagkakaso o kinakasuhan? At hindi ba't ayon mismo kay Erap, si Lucio Tan ang nagpasok kay dating Chief Justice Davide sa Korte?

Natutukso tayong magduda. Tila sumusunod ang Korte sa ginawang "kontra-manggagawang" tindig ni P-Noy sa kaso ng PALEA. At ang alitan ng Korte at Palasyo ay hanggang salita lamang dahil kapag sinukat sa "gawa", pareho silang umaayon sa kagustuhan ni Lucio Tan.

At hindi natin maiwasang maghinala sa kaso ng FASAP. Ang ligal na obligasyon ni Lucio Tan (full back wages matapos ang reinstatement) sa kanyang mga empleyado ay umaabot ng 3 bilyong piso! Barya lamang ito sa bilyon-bilyong dolyar niyang ari-arian.

Pero imbes na bayaran ang mga myembro ng FASAP, mas mainam pa rin kay Lucio kung siya ay "makatitipid". Kung porsyon ng kabuuang money claim (kung ipagpalagay na 10% lamang o P300M) ay kayang-kayang "wawaldasin" sa iilang mahistrado (ang Supreme Court en banc ay binubuo lamang ng may 15 katao!) para makatipid.

Hindi kalabisan ang paghinalaan ang isang respetadong institusyon sa bansa. Dahil ang ganitong klase ng "pagtitipid" ay modus operandi sa mga kasong may money claim ang manggagawa. Ito rin ang sistema sa NLRC!

Sa muling pagkakataon, itinuturo nito na huwag tayong umasa at magkasya sa "simple, lantay at payak" na labanang ligal. Hindi sapat ang "pakikibakang papel" sa mga korte.

Magkaiba ang "tama" at "mali" sa pagitan ng kapital at paggawa. Ang husgado - kasama ang Korte - na tila nyutral na namamagitan sa dalawang uri - ay mas kumikilala sa katuwiran ng mga kapitalista. Sinasagrado nila ang karapatan sa pribadong pag-aari (property rights) kaysa sa mga karapatan ng manggagawa (labor rights).

Kung gayon, mananaig tayo kung kokombinahan natin ito ng sama-samang pagkilos ng manggagawa. Hindi lang para presyurin ang korte na pumabor sa FASAP at PALEA. Kundi para iprepara ang uri upang palitan ang gobyernong nasa bulsa ng mga kapitaista. Tandaan nating "ang paglaya ng manggagawa ay nasa kamay mismo ng uring manggagawa."

Bukluran ng Manggagawang Pilipino (BMP)

Pagkakaisa ng Manggagawa sa Transportasyon (PMT)

Partido Lakas ng Masa (PLM)